Γραμμή 52: Όλοι οι καλοί χωράνε

Θα προσπαθήσω όσο γίνεται να σας βάλω στο κλίμα, ώστε να βιώσετε αυτό που βιώνουμε καθημερινά εμείς οι φοιτητές του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης κατά τη μετακίνησή μας στο ΤΕΙ με τη γραμμή 52.

Όλα θα γίνουν κατανοητά με ένα πολύ απλό παράδειγμα: Σκεφτείτε ότι είναι μια καθημερινή ημέρα και στις 07:00π.μ βρίσκεστε στη στάση του 52 του Ν.Σ. Σταθμού με καμιά 100σταριά άτομα ακόμη που συνεχώς αυξάνονται. Σύμφωνα με το επίσημο πρόγραμμα δρομολογίων του ΟΑΣΘ το αστικό αναχωρεί κάθε 5 λεπτά.

Δεδομένου όμως του ότι αυτό δε συμβαίνει και ότι στην καλύτερη των περιπτώσεων θα αναχωρεί κάθε 8΄ εμείς σιγά-σιγά έχουμε σχηματίσει επτά ομάδες ποδοσφαίρου, τέσσερις ομάδες ράγκμπι και τρεις ομάδες μπάσκετ.

Φτάνει λοιπόν, η στιγμή που έρχεται το αστικό. Το αν θα μπεις είναι καθαρά θέμα τύχης, αναλόγως του σημείου της θέσης που βρίσκεσαι και του σημείου που θα ανοίξουν οι πόρτες. Θα σε σπρώξουν, θα σε πατήσουν, θα φας και καμιά κλωτσιά, αλλά τελικά μπαίνεις! Να ξέρεις ότι δε χρειάζεται να βρεις σημείο να κρατηθείς, γιατί ο ένας στηρίζεται πάνω στον άλλον… Φαντάσου τι συμβαίνει, όταν δρα ο νόμος της αδράνειας. Καρφίτσα δεν πέφτει! Πόσοι και πόσες να έχουν λιποθυμήσει από την ασφυκτική ατμόσφαιρα εκεί μέσα! Εγώ έχω μετρήσει έξι μέχρι στιγμής και παραλίγο με εμένα, επτά…Αν είσαι τυχερός θα τύχεις και σε ΚΑΛΟ οδηγό. Πρόσεξε τα λόγια μου. Όχι έμπειρο, ΚΑΛΟ,  που σημαίνει ότι δε θα δοκιμάζει τα φρένα στα φανάρια (ενώ έχει δει 40 μέτρα πριν το φανάρι ότι αυτό έχει γίνει πορτοκαλί, αλλά αντ΄ αυτού τρέχει να το προλάβει με την ελπίδα ότι θα το περάσει με τις μπάντες-τελικά φρενάρει), ούτε θα ανοίγει τις πόρτες πριν έχει σταματήσει ΕΝΤΕΛΩΣ στη στάση.

Θυμάμαι και μερικούς οδηγούς που ανενόχλητοι άναβαν το τσιγαράκι τους. Βέβαια, μετά από ένα ενημερωτικό email στον ΟΑΣΘ το έκοψαν.

Θυμάμαι και τον οδηγό που με 100 km/h επί της Εγνατίας Οδού άλλαζε σα μεθυσμένος λωρίδες και γω σταυροκοπιόμουν μη συμβεί κανένα κακό.

Θυμάμαι τον οδηγό που ζητάει από τον όρθιο επιβάτη να του πει αν έρχεται αμάξι από δεξιά, γιατί είμαστε τόσοι πολλοί που ακόμη και ο μικρός διάδρομος που μπαινοβγαίνει ο οδηγός από την πρώτη πόρτα έχει καταληφθεί.

Εδώ και 4 χρόνια θυμάμαι τα πρόσωπα όλων των οδηγών και κυρίως αυτών που η οδήγησή τους θυμίζει τρενάκι του τρόμου σα σε λούνα παρκ.

Θυμάμαι το αστικό που είχε πάθει λάστιχο στη μέση της Εγνατίας Οδού.

Θυμάμαι το αστικό που είχε πάθει κάποιου είδους βλάβη επί της Μοναστηρίου, λίγο πριν φτάσουμε στο Ν.Σ. Σταθμό και πηγαίναμε με 15km/h για ένα τέταρτο περίπου.

Θυμάμαι και το αστικό που λίγο πριν την άφιξή μας στο ΤΕΙ έπαθε ένα προσωρινό ‘μπλακ άουτ’ μέχρι να ζεστάνει ο οδηγός τη μηχανή, να ξεκινήσουμε  και να…ξανά μπλακ άουτ.. αφού σκεφτόμασταν να αποβιβαστούμε και να πάμε περπατώντας στη σχολή… Τι είναι 500 μέτρα από τον περιφερειακό μέχρι τη σχολή (!)

Τώρα τελευταία μας κάνουν άλλα κόλπα… Δείτε πως είμαστε στην εικόνα παρακάτω: Ώρα αιχμής, αφού οι περισσότεροι έχουν τελειώσει τα μαθήματά τους. Έλα όμως που σε 1 ώρα έχουν έρθει 4 αστικά! Όλα γεμάτα! Και οι οδηγοί να λένε ‘ Έχω ενημερώσει το κέντρο να στείλουν κι άλλα αστικά’ (Αμ δε!). Από τις τοπ εμπειρίες  μου με το 52… 72’ με το ρολόι και χωρίς υπερβολές μέχρι να ‘ξεκολλήσω’ από εκεί…

Μια αναφορά πρέπει να γίνει και σε όλα εκείνα τα παιδιά που κάθε πρωί στη στάση ‘Γέφυρα’ κοντά στα Κτελ ξεροσταλιάζουν και δεν ξέρω και γω πόσα 52 μετράνε να περνούν χωρίς να κάνουν καν στάση, αφού δεν υπάρχει χώρος ούτε για μύγα.

Εμπειρίες και περιστατικά πολλά, πάρα πολλά. Αν έχει κάποιος αμφιβολία ας έρθει να το επιβεβαιώσει.

Στο δια ταύτα, η κατάσταση αυτή είναι αυτονόητο ότι είναι εξευτελιστική και ξέρετε πότε θα αλλάξει; Μπορείτε να μαντέψετε. ΟΤΑΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΑΤΥΧΗΜΑ. Όταν θα τραυματιστούμε ή όταν (ὅ μή γένοιτο) σκοτωθούμε με τις ‘εξυπνάδες’ του ΟΑΣΘ και των ανεγκέφαλων οδηγών του που νομίζουν ότι κουβαλούν σακιά με πατάτες. Όταν πλακώσουν τα κανάλια και αρχίσουν ‘βροχή’ οι καταγγελίες και οι μηνύσεις… ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΑΠΟΠΟΙΗΘΕΙ ΤΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ ΤΟΤΕ;; Τις αυξήσεις στις τιμές των εισιτηρίων τις έχουν υπολογίσει πολύ καλά… Και τα ‘προβληματικά’ αστικά μπορούν να κάνουν ένα-δυο δρομολόγια ακόμη μέχρι να τα δει ο μηχανικός… Κύριοι οδηγοί θα οδηγούσατε το ίδιο με τώρα αν ξέρατε ότι στο αστικό βρίσκεται το παιδί σας;; Που είναι η ασφάλεια που παρέχετε στους επιβάτες σας κύριε Οργανισμέ Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης;; Έχετε βρει σημείο να κρυφτείτε, όταν συμβεί αυτό που απευχόμαστε όλοι;; Περιμένετε να έρθει μια τέτοια στιγμή για να συμμορφωθείτε;;

Ὅ γέγονε, γέγονε. Μακάρι να αλλάξει η κατάσταση αυτή, γιατί τις ανθρώπινες ψυχές κανείς δε θα μπορέσει να τις φέρει πίσω. Και χρειάζεται να φτάνουμε σε ακραίες σκέψεις, γιατί μόνο τότε συγκινούνται τα μεγάλα ‘κεφάλια’. Νίπτω τας χείρας μου. 

Της Ειρήνης Θεοδωρίδου


πηγή:
 http://ekpliktikos.us/?p=547