Η ιδιωτικοποίηση του «Μακεδονία» ανοίγει τα φτερά της Θεσσαλονίκης

Η διαφαινόμενη ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης του αεροδρομίου «Μακεδονία», μαζί με τα άλλα 13 περιφερειακά αεροδρόμια, είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία για πραγματική αναβάθμιση της Θεσσαλονίκης στο πεδίο των αερομεταφορών. Με ό,τι σημαίνει κάτι τέτοιο.
Και σημαίνει πολλά. Δεκαετίες τώρα η κατάσταση είναι προβληματική. Τόσο σε επίπεδο υποδομών –το αεροδρόμιο έπαψε να είναι τελείως «τυφλό» μόλις πριν λίγα χρόνια με αφορμή την πολύνεκρη τραγωδία του Γιάκοβλεφ το Δεκέμβριο του 1997-, όσο και σε επίπεδο εξυπηρέτησης –μέχρι σήμερα η εικόνα του είναι τριτοκοσμική. Αλλά και οι συνδέσεις του, αν και δεν είναι τόσο λίγες όσο συχνά προβάλλουν οι παράγοντες του τουρισμού της πόλης, είναι σίγουρα προβληματικές. Κυρίως διότι έχουν αποχωρήσει από τα τακτικά καθημερινά τους δρομολόγια μεγάλες ευρωπαϊκές αεροπορικές εταιρίες. Στην ουσία τη Θεσσαλονίκη εξυπηρετούν, πλέον, μόνο ο όμιλος της Aegean, οι Τουρκικές αερογραμμές και η Ιρλανδική εταιρία χαμηλού κόστους Ryanair.

Όλες αυτές οι… αναπηρίες οδήγησαν την εποχή της ευμάρειας στη διατύπωση προτάσεων ακόμη και για την κατασκευή άλλου, καινούριου αεροδρομίου σε καταλληλότερο σημείο στη δυτική πλευρά της πόλης -μεταξύ Θεσσαλονίκης και Βέροιας. Ένα από τα επιχειρήματα που έχει ακουστεί είναι ότι το σημερινό αεροδρόμιο έχει δημιουργηθεί σε χώρο που είχαν επιλέξει για τις δικές τους ανάγκες στην Κατοχή οι Γερμανοί, επειδή «πιάνει» ομίχλη και ήθελαν να «κρύβουν» τα αεροπλάνα τους.
Έτσι κι αλλιώς η πρόταση αυτή δεν συζητήθηκε στα σοβαρά ποτέ λόγω κόστους. Με δεδομένη, όμως, την κοινή διαπίστωση ότι η τουριστική ανάπτυξη, οι επιχειρηματικές επαφές και η οικονομική εξωστρέφεια απαιτεί καλύτερο αεροδρόμιο, όλες οι κυβερνήσεις εξήγγειλαν το έργο του εκσυγχρονισμού του υφιστάμενου αερολιμένα, αλλά καμία δεν το υλοποίησε. Η επέκταση του διαδρόμου προσγείωσης – απογείωσης, η μεγέθυνση των κτιρίων υποδοχής των επιβατών και η ενίσχυση του εξοπλισμού εξυπηρέτησης των ταξιδιωτών παραμένουν στα λόγια και στα χαρτιά.
Όσοι ταξιδεύουν αυτές τις μέρες αντιλαμβάνονται από πρώτο χέρι τι σημαίνει ανελαστική δημόσια διαχείριση. Οι υπεύθυνοι συμφώνησαν κάποτε με τον ιδιώτη που έχει αναλάβει τη φύλαξη ότι ο αριθμός των εργαζομένων στο συγκεκριμένο πόστο θα είναι κατά το χειμερινό εξάμηνο μειωμένος κατά 35%, προφανώς για… οικονομία. Να, όμως, που φέτος η κίνηση πτήσεων και επιβατών είναι αυξημένη κατά 20% και στις γιορτές εκτιμάται ότι η αύξηση θα είναι της τάξεως του 40%. Ως αποτέλεσμα ατέλειωτη ταλαιπωρία. Ένας «σαλίγκαρος» μπροστά στα μηχανήματα ελέγχου από τους μεγαλύτερους του… ζωικού βασιλείου. Συγχρόνως, η κατάργηση της γραμμής γρήγορης εξυπηρέτησης (fast lane) για όσους ταξιδεύουν συχνά -και άρα τρέχουν και δε φτάνουν-, αναδεικνύει το «Μακεδονία» μία κατηγορία από μόνο του. Σε όλα τα άλλα αεροδρόμια του κόσμου υπάρχει fast lane. Ή –με άλλα λόγια- πουθενά αλλού στον κόσμο, όπου υπάρχουν ανάλογα αεροδρόμια, δεν διανοήθηκαν να καταργήσουν τη fast lane. Ήδη ο Σύνδεσμος Εξαγωγέων Β. Ελλάδος απέστειλε στον αερολιμενάρχη και στα αρμόδια υπουργεία αυστηρότατη επιστολή, ενώ καθημερινά οι διαμαρτυρίες στο αεροδρόμιο πυκνώνουν.    

Με αυτά τα δεδομένα η παρουσία στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» ενός ιδιώτη με συμφέρον για τα επόμενα 40 χρόνια δημιουργεί ελπίδες. Στο κάτω κάτω το κράτος έμεινε στα λόγια, οπότε ό,τι και να συμβεί στην επόμενη φάση με τους ιδιώτες δύσκολα θα είναι χειρότερο. Μάλλον ως πολύ καλύτερο θα καταγραφεί. Το κίνητρο των ιδιωτών για να κερδίσουν είναι κυρίως ο τουρισμός, αλλά ειδικά για τη Θεσσαλονίκη κοντά στον… βασιλικό θα ποτιστεί και η… γλάστρα της επιχειρηματικής εξυπηρέτησης, που δεν είναι πολυτέλεια, αλλά παραγωγική επένδυση.

Άλλωστε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης ο κόσμος της οικονομίας είναι υποχρεωμένος να ταξιδεύει για να πουλήσει, για να ενημερωθεί, για να προωθήσει. Για να υπάρξει δηλαδή. Στην ευρύτερη Κεντρική Μακεδονία λειτουργούν πολλές εξωστρεφείς και εξαγωγικές επιχειρήσεις για τις οποίες τα αεροπορικά ταξίδια λειτουργούν όπως το οξυγόνο στον ανθρώπινο οργανισμό. Παράλληλα –ποιος ξέρει;- ο ιδιώτης ίσως λειτουργήσει πιο ευέλικτα. Ίσως αντιληφθεί τον δυνητικό ρόλο της Θεσσαλονίκης στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και πετύχει απευθείας συνδέσεις με τα Βαλκάνια και τις χώρες του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας Ευξείνου Πόντου (ΟΣΕΠ), που παρά την κρίση και τα γυρίσματα της ιστορίας παραμένουν η φυσική της ενδοχώρα. Σήμερα μόνο η JAT συνδέει τη Θεσσαλονίκη με το Βελιγράδι και η TAROM με το Βουκουρέστι. Όλοι οι άλλοι προορισμοί απαιτούν είτε πολύωρα και επικίνδυνα οδικά ταξίδια, είτε μετεπιβιβάσεις στα αεροδρόμια της Αθήνας και της Κωνσταντινούπολης. Πολύς χαμένος χρόνος και ταλαιπωρία.

του Γιώργου Μητράκη

πηγή: http://www.voria.gr/index.php?module=news&func=display&sid=202536