Προσωπικές αναμνήσεις - ιστορικό των συγκοινωνιών σύνδεσης του Ωραιόκαστρου με τη Θεσσαλονίκη

Σε μια συνέντευξη παλιού κατοίκου του Ωραιοκάστρου υπάρχουν ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες για την οργάνωση των συγκοινωνιών που συνέδεαν την περιοχή με το κέντρο της Θεσσαλονίκης, συμπεριλαμβανόμενης της αλλαγής από τα ΚΤΕΛ στον ΟΑΣΘ.

Συγκοινωνίες και πως εξελίχθηκαν

Μετά τα γαϊδουράκια και τα κάρα έχουμε τα δεκαθέσια και δωδεκαθέσια λεωφορεία. Ιδιοκτήτες ήταν ο Σαπρής Δημητριάδης και οδηγός ο Μιχάλης Ευθυμιάδης, ο Γιάννης Κασιμίδης οδηγός με ιδιοκτήτες το Δήμο και την Ελένη Παυλίδου που ήταν και σταθμαρχίνα.

Ήταν λίγα τα δρομολόγια την εβδομάδα. Εγώ έκοβα τα εισιτήρια, βοηθούσα να τακτοποιηθούν τα εμπορεύματα και έπειτα έκανα άλλες δουλειές επειδή δεν ακολουθούσα το λεωφορείο. Αργότερα στους ανάπηρους πολέμου έδιναν άδεια λεωφορείου.

Το 1956-58 αγοράσαμε μισό λεωφορείο που ανήκε στο 39ο ΚΤΕΛ Ν. Θεσσαλονίκης.

Υπήρχαν τέσσερις ομάδες, εμείς είμαστε στην ομάδα του Λαγκαδά. Στο λεωφορείο οδηγός ήταν ο αδερφός μου ο Πολυχρόνης.

Αργότερα οι ανάγκες άλλαξαν και οι συγκοινωνίες χωρίστηκαν σε ημιαστικές και αστικές. Οι καρότσες αύξησαν τις θέσεις τους. Τα λεωφορεία της γραμμής ανήκαν πλέον στο 54ο ΚΤΕΛ Ν. Θεσσαλονίκης. Στο ΚΤΕΛ αυτό λεωφορεία από το Ωραιόκαστρο ήταν επτά του Γιάννη Κασιμίδη (Κιαμήλ), του Κώστα Μοσχοβόπουλου (Μοσκώφ), του Γιάννη Σωτηριάδη (Παπανδρέου), του Σίμου Μπάτου με οδηγό το Δημήτρη(Τούσια) Μπάτο, του Δημήτρη (Μήτρου) Μπάτου, του Πασχάλη Μπάτου, των αδελφών Πολυχρονίδη με οδηγό τον Πόλυ.

Το 1980 τα λεωφορεία του Ωραιοκάστρου εντάχθηκαν στον Ο. Α. Σ. Θ.  Τα δρομολόγια αυξήθηκαν και το τέρμα πήγε στο Παλαιόκαστρο, ενώ μέχρι τότε το τέρμα ήταν στην πλατεία του Δημαρχείου.

To υπόλοιπο κείμενο μπορείτε να το βρείτε εδώ:
http://www.oraman.eu/web/index.php?option=com_content&task=view&id=143&Itemid=29