Εγνατι-άχ Οδός!

Το νέο πολύνεκρο και με δεκάδες τραυματίες δυστύχημα στην Εγνατία οδό θέτει επιτακτικά ξανά το πρόβλημα της ασφαλούς μετακίνησης σε όλες του τις διαστάσεις.

Ας διευκρινίσουμε από την αρχή πως δεν μιλάμε για τους «αρμοδίους».

Γι' αυτούς η Εγνατία αποτελεί τον πιο σύγχρονο και άρα και πιο ασφαλή ελληνικό δρόμο (κατά το ιδεολογικό τους έρμα εκσυγχρονισμός και ασφάλεια είναι έννοιες ταυτόσημες) και οι πέντε νεκροί ως παράπλευρη απώλεια της ανάπτυξης σύντομα θα ξεχαστούν και θα αποτελέσουν απλά ένα νούμερο στο πλήθος των στατιστικών, οι δε ανάπηροι  θα ταχτοποιηθούν καταλλήλως από το ΠΕΔΥ και τις λοιπές υπηρεσίες.

Μιλάμε για τους καθημερινούς χρήστες του δρόμου, τον κάθε άνθρωπο που για τον οποιοδήποτε λόγο θα ήθελε να μετακινηθεί και που αναγκαστικά γι αυτό πρέπει να επιλέξει τον μονόδρομο της αυτοκίνησης.

Τα επαναλαμβανόμενα "ατυχήματα" στον "ασφαλέστερο ελληνικό αυτοκινητόδρομο" με αποκορύφωμα τις δύο μεγάλες καραμπόλες σε κοντινά σημεία στις 21/1/2013 με μία νεκρή και 23 τραυματίες, με εμπλοκή 28 αυτοκινήτων στο ύψος του Κλειδιού Ημαθίας, όταν ο οδηγός φορτηγού έχασε τον έλεγχο και αυτό ανετράπη και αυτή της Κυριακής 5/10/2014 με πέντε νεκρούς και τριάντα τραυματίες με εμπλοκή πάνω από τριάντα αυτοκινήτων στα οποία επέπεσε νταλίκα στο ύψος του κόμβου της Βέροιας αποτελούν απλά την κρυφή του παγόβουνου. Θα πρέπει να ψάξει κανείς πολύ στο διαδίκτυο (τα ΜΜΕ ουδόλως απασχολεί το θέμα) για να βρει μια σειρά μικρότερων "ατυχημάτων" θανατηφόρων ή όχι. Ενδεικτικά στις  23/9/2014 συνέβησαν τρία τροχαία κοντά στο σταθμό διοδίων της Τύριας ενώ στις 5/10 την ίδια ημέρα με το πολύνεκρο της Βέροιας νταλίκα ανετράπη και σε άλλο σημείο.

Τι συμβαίνει λοιπόν στον αυτοκινητόδρομο-μοντέλο που προωθείται ως παράδειγμα προς μίμηση για άλλες περιοχές. Μήπως τελικά οι αυτοκινητόδρομοι εκτός του τεράστιου κόστους κατασκευής (σε σχέση πχ με τους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας) δεν υπερέχουν και τόσο στο θέμα της ασφάλειας;

Η κατασκευή αυτοκινητοδρόμων στην Ελλάδα ήταν και είναι μια απόφαση πολιτική.

Μια απόφαση που στο δίλλημα αυτοκίνητο ή μέσα σταθερής τροχιάς επέλεξε αποφασιστικά το πρώτο, μια απόφαση που ανάμεσα στις διαφορετικές προτάσεις ανάπτυξης του οδικού δικτύου επέλεξε αποφασιστικά την ακριβότερη.

Η ακριβότερη βαφτίστηκε και καλύτερη και ως καλύτερη βαφτίστηκε και ασφαλέστερη.

Αυτό που συμβαίνει καθ’ υποτροπήν στην Εγνατία δηλώνει ξεκάθαρα πως:

-Δεν υπάρχουν ασφαλείς δρόμοι, ακόμα κι αν ονομάζονται αυτοκινητόδρομοι και έχουν δαπανηθεί γι’ αυτούς απίστευτα ποσά χρημάτων.

-Δεν υπάρχουν ασφαλή αυτοκίνητα, ακόμα κι αν έχουν δαπανηθεί γι αυτά απίστευτα ποσά χρημάτων ακόμα κι αν τηρούν ό,τι πιο προχωρημένο εφαρμόζεται σήμερα στον τομέα της παθητικής ασφάλειας.

-Οι κανόνες της φυσικής που αφορούν την δυναμική μιας σύγκρουσης και την αντοχή των υλικών, μεταλλικών, πλαστικών αλλά και του ανθρώπινου σώματος παρά τα όσα ισχυρίζονται οι διαφημίσεις αυτοκινήτων και οι κατασκευαστές δρόμων εξακολουθούν πάντα να ισχύουν.

-Η ταχύτητα σκοτώνει. Παρότι σε όλες τις περιπτώσεις η έμφαση θα δοθεί στο ανθρώπινο λάθος (προφανές στην συγκεκριμένη περίπτωση λόγω της μη τήρησης των μέτρων ασφαλείας πρώτα απ’ όλα από την Εγνατία Οδό) το «παράδοξο» στην χώρα μας να είναι τα όρια ταχύτητας μεγαλύτερα από τα όρια της Σουηδίας (110 km/h στις εθνικές οδούς) και η οργανωμένη πολιτεία να στηρίζεται στις περί ασφαλείας διαβεβαιώσεις των κατασκευαστών δρόμων για να θεσπίσει όρια ταχύτητας μπορεί να ερμηνεύσει σε μεγάλο βαθμό των τεράστιο αριθμό των τροχαίων εγκλημάτων όσο και την ομερτά που έχει επιβληθεί γι αυτά.

-Το πολύ αυτοκίνητο σκοτώνει. Αν σήμερα μιλάμε για για μια μικρή πτωτική τάση στον αριθμό των θανάτων και τραυματισμών από τροχαία αυτή οφείλεται σε μια ανάλογη πτωτική τάση του αριθμού των κυκλοφορούντων οχημάτων και των χιλιομέτρων που διανύουν. Λιγότερο αυτοκίνητο = Περισσότερη ζωή. Για χρόνια το ελληνικό κράτος προσπάθησε και προσπαθεί να αναδείξει το αυτοκίνητο σαν την καλύτερη και συχνά την μόνη λύση για τις μετακινήσεις και τις μεταφορές. Η διάλυση του σιδηροδρομικού δικτύου και τα συνεχή σχέδια για ανάπτυξη αυτοκινητοδρόμων, η ανυπαρξία μέσων σταθερής τροχιάς στις πόλεις (πλην της σε αργή κίνηση ανάπτυξης του μετρό στην Αθήνα), η μανιώδης προσπάθεια προώθησης του ΙΧ (ακόμα και σήμερα μεγαλύτερη αγωνία υπάρχει στους κυβερνώντες για την πτώση στην αγορά ΙΧ παρά για την σταθερά υψηλότερη θέση στην Ευρώπη που κατέχουμε στον αριθμό των θυμάτων), έχουν φέρει τα αποτελέσματα τους.

Το 2010 σύμφωνα με τα στοιχεία που η ίδια η χώρα  έδωσε στον ΠΟΥ στην Ελλάδα κυκλοφορούσαν  7.910.565 μηχανοκίνητα οχήματα (δεν περιλαμβάνονται τρακτέρ και γεωργικά μηχανήματα) δηλαδή  69.639 οχήματα ανά 100.000 κατοίκους. Ο αριθμός, αν και αρκεί να μας κατατάξει στις αναπτυγμένες χώρες όπως υποστήριζε και ο τ. υπουργός και Μεταφορών κος Χατζηδάκης, είναι τρομακτικός. Ποιο τρομακτικό όμως όμως είναι το γεγονός πως στα ίδια στοιχεία ο αριθμός των Βαρέων Φορτηγών που κυκλοφορούν στην Ελλάδα είναι 1.305.243,  δηλαδή 11490 ανά 100.000 κατοίκους. Ο αριθμός αυτός φέρνει την χώρα μας με διαφορά πρώτη στην Ευρώπη σε αριθμό φορτηγών. Δείχνει πολύ καθαρά γιατί ο σιδηρόδρομος πρέπει να πεθάνει (πριν την κρίση οι σιδηρόδρομοι εξυπηρετούσαν μόλις το 8% των εμπορικών μεταφορών) και επίσης δείχνει καθαρά πως οι ηρωικές πολιτικές μάχες για τον εκσυγχρονισμό και την απελευθέρωση των επαγγελμάτων που ξεκίνησαν με τα φορτηγά και τα ταξί δεν εξυπηρετούσαν καμία κοινωνική ανάγκη, αλλά ανάγκες της αυτοκινητοβιομηχανίας και των οργανωμένων εταιριών των κλάδων.

Το νέο αιματηρό συμβάν στην Εγνατία δεν θα ταράξει την ηρεμία του ελληνικού κράτους. Αυτή την στιγμή αυτό που προέχει είναι η εγκατάσταση όσο το δυνατόν περισσότερων σταθμών διοδίων στην Εγνατία και η εκποίηση της μέσω ΤΑΙΠΕΔ. Λίγοι νεκροί και λίγοι ανάπηροι ακόμα δεν θα επιδράσουν ούτε στο ένα ούτε στο άλλο. Ούτε θ’ αλλάξουν την σειρά κατάταξης στην ευρωπαϊκή λίστα θυμάτων.

Πρώτοι ήμασταν, πρώτοι θα μείνουμε!

πηγή: http://sostegr.wordpress.com/2014/10/07/%CE%B5%CE%B3%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%B9-%CE%AC%CF%87-%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%82/