Οι εμπλεκόμενοι φορείς, παρά τις αποσπασματικές προσπάθειες, απέτυχαν μέχρι σήμερα όχι να αντιμετωπίσουν, αλλά έστω και να ανακουφίσουν το πρόβλημα. Κι αν οι "ασπιρίνες" το κάλυψαν για λίγο, στο τέλος... έλιωσαν, όπως "λιώνουν" καθημερινά όσοι μετακινούνται από και προς το κέντρο της πόλης.
Κι όμως πριν από λίγα χρόνια, στην αρχή της κρίσης, φάνηκε ότι το κυκλοφοριακό μειώνεται. Το διαπίστωναν όλοι και το απέδιδαν -ορθώς- σε δυο βασικές παραμέτρους, στον περιορισμό των μετακινήσεων με ΙΧ, λόγω οικονομικών δεδομένων, αλλά και στην οργάνωση της δημοτικής αστυνομίας, που επιτέλους άρχισε να αποδίδει αποτελέσματα στη γενικότερη λειτουργία της πόλης.
Οι επιστήμονες εκτίμησαν την περιορισμένη χρήση ΙΧ σε εκπληκτικό ποσοστό (30%) κι εφόσον η κρίση συνεχίζεται (τουλάχιστον στα οικονομικά των νοικοκυριών) κανείς δεν έχει λόγο να πιστέψει ότι οι Θεσσαλονικείς άρχισαν ξανά να παίρνουν μαζικά τα αυτοκίνητά τους για να μεταβούν στο κέντρο.
Η εκ νέου επιδείνωση της κατάστασης λόγω κατάργησης της δημοτικής αστυνομίας δικαιολόγησε την πρόσκαιρη έστω επιστροφή στα παλιά. Όμως οι δημοτικοί αστυνομικοί, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους, επέστρεψαν στα καθήκοντά τους πριν από λίγο καιρό. Μια κάποια βελτίωση -παρά τις στρεβλότητες στην επάνοδό τους στους δρόμους- θα έπρεπε να τη δούμε. Δεν την είδαμε.
Δυστυχώς, με δεδομένο ότι μια σειρά από αποφάσεις λαμβάνονται στην Αθήνα, σήμερα υπάρχει ένα μεγάλο κενό στη λήψη αποφάσεων, που θα μπορέσουν να βελτιώσουν την κατάσταση. Προς Θεού, δε λέω ότι φταίει η Αθήνα για το χάλι που ζούμε. Ουσιαστικά μέτρα αντιμετώπισης του κυκλοφοριακού δεν μπορούν να ληφθούν από τη μια μέρα στην άλλη και χωρίς ο όποιος φορέας τα αποφασίσει να μη σκοντάψει στις αρμοδιότητες ενός άλλου φορέα. Κάτι όμως πρέπει να γίνει άμεσα.
Η δημιουργία ενός Ενιαίου Φορέα Μεταφορών και Μετακινήσεων, που θα συντονίζει όλους τους άλλους φορείς και θα αποφασίζει στη βάση ενός σοβαρού μακρόπνοου σχεδιασμού για το παρόν και το μέλλον της Θεσσαλονίκης, είναι απαραίτητη, όπως όλοι αναγνωρίζουν. Μέχρι να γίνει όμως αυτό πολύ φοβάμαι ότι η πόλη δε θα κυκλοφορείται.
Η μόνη λύση αυτή τη στιγμή είναι να καθίσουν σε ένα τραπέζι όλοι οι εμπλεκόμενοι, να βάλουν κάτω όλες τις επιστημονικές προτάσεις για βραχυπρόθεσμα μέτρα, να υιοθετήσουν κάποια από αυτά με τη μέγιστη δυνατή συμφωνία και να τα εφαρμόσουν. Όσο μένουν όλοι στην αναγνώριση του προβλήματος και στις διαπιστώσεις, το πρόβλημα θα διογκώνεται.
Την ίδια στιγμή θα πρέπει να γίνονται όλα όσα δεν έγιναν τα τελευταία 15 χρόνια στο ζήτημα του κυκλοφοριακού. Να οργανώνονται δηλαδή μόνιμες παρεμβάσεις στη βάση ενός συγκεκριμένου στρατηγικού σχεδίου, ώστε με τρόπο μόνιμο να υλοποιούνται σταδιακά και να έχουν έναν σοβαρό ορίζοντα 20 ετίας και άνω. Το 1999 έγινε η τελευταία Γενική Κυκλοφοριακή Μελέτη για το ευρύτερο πολεοδομικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης. Αυτό είναι τραγικό. Αρκεί να αναλογιστεί κάποιος ότι μια τέτοια μελέτη για να ξέρουμε που βαδίζει η πόλη και πως να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματά της, στις πόλεις του εξωτερικού γίνεται κάθε πέντε χρόνια...
Το επείγον αυτή τη στιγμή είναι να ληφθούν ορισμένα βραχυπρόθεσμα μέτρα. Ποια είναι αυτά; Οι προτάσεις είναι πολλές, επιστημονικά τεκμηριωμένες όλες, και σε ορισμένες περιπτώσεις αλληλοσυγκρουόμενες.
Ορισμένα μοιάζουν να είναι πανθομολογουμένως αναγκαία. Ένα από αυτά είναι η αστυνόμευση. Ειδικά στο θέμα της παράνομης στάθμευσης. Είναι αδιανόητο να μην μπορεί καν να εφαρμοστεί ο νόμος. Αναγνωρίζουμε δηλαδή ότι επικρατεί στους δρόμους της Θεσσαλονίκης ο νόμος της ζούγκλας. Αυτό είναι εξωφρενικό. Αναγνωρίζω ότι η Τροχαία κάνει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να εφαρμοστεί ο νόμος. Το αποδεικνύουν τα στοιχεία. Τριπλάσιες παραβάσεις παράνομης στάθμευσης σε σχέση με πέρσι έχουν καταγράψει οι αστυνομικοί στο κέντρο της πόλης. Τόσοι άνθρωποι είναι, τόσο μπορούν να προσφέρουν.
Κι επειδή δεν είναι δυνατό σε κάθε γωνιά της πόλης να υπάρχει κι ένας τροχονόμος για να γράφει ανά δέκα λεπτά τον επόμενο παραβάτη, εφευρέθηκαν (sic!) τα ηλεκτρονικά μέσα αστυνόμευσης, οι κάμερες. Με την προϋπόθεση όμως να λειτουργούν. Διότι οι κάμερες στις λεωφορειολωρίδες για παράδειγμα δε λειτουργούν κι ας μην κρυβόμαστε.
Άλλα άμεσης απόδοσης μέτρα, πλην της αστυνόμευσης, υπάρχουν και είναι πολλά. Ορισμένα είναι αρκούντως ρηξικέλευθα και μπορούν να προκαλέσουν το επιθυμητό σοκ στην πόλη. Όμως αποφεύγω να αναφερθώ σε αυτά, επειδή θα προκαλέσω το θυμό ορισμένων και τις επιδοκιμασίες κάποιων άλλων και το θέμα δεν είναι οι εντυπώσεις, αλλά η ουσία. Ας καθίσουν στο ίδιο τραπέζι οι αρμόδιοι, ας πάρουν τις αποφάσεις για τις οποίες τους εκλέξαμε κι εμείς στο πλευρό τους. Ακόμη κι αν διαφωνούμε.
Αρκεί να αντιληφθούν ότι τίποτα δεν είναι τόσο φοβερό όσο το ίδιο το κυκλοφοριακό αυτή τη στιγμή. Ούτε το πολιτικό κόστος, ούτε ενδεχομένως μια λανθασμένη απόφαση. Χρειάζονται αποφάσεις και μάλιστα με τη μέγιστη δυνατή συμφωνία για να μην μπορεί αύριο κάποιος να εκμεταλλευτεί πολιτικά την αποτυχία κάποιων μέτρων.
Πολύ φοβάμαι ότι τίποτα ρηξικέλευθο δεν πρόκειται να υιοθετηθεί, αλλά θα μου αρκούσαν και κάποιες συμβατικές επεμβάσεις αυτή την περίοδο, που ο "άρρωστος" καταρρέει. Ίσα ίσα για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση...
Οι αρμόδιοι όμως συμπεριφέρονται σαν τους γιατρούς εκείνους που δεν μπορούν να αναλάβουν τις ευθύνες τους (ό,τι πιο τραγικό για γιατρό κι ακόμη πιο τραγικό για τον ασθενή που θα πέσει στα χεράκια του). Θα ήταν ευτυχείς να έπαιρναν οι "άρρωστοι" την απόφαση για τη θεραπεία τους. Θλιβερό.
του Τάσου Τασιούλα
πηγή: http://www.voria.gr/index.php?module=news&func=display&sid=201223
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.